هیدرولوژی یا اب شناسی یکی دیگر از شاخه های علم زمین شناسی است که به برسی  اب های وجود در زیر زمین می پردازد.برای بهره برداری از اب های زیر زمینی باید شناخت درستی در مورد نحوه پیدایش سفره های اب زیرزمینی داشته باشیم.منشا اصلی اب های زیرزمینی,اب های جوی می باشدالبته به مقدار کمتر اب های فسیل و اب های جوان (ماگمایی)نیز در پیدایش سفره ها موثر می باشند.اب فسیل همان اب های باقیمانده در بین لایه های رسوبی است که در زمان پیدایش سنگ های رسوبی در درون این لایه ها  به تله افتاده اند .اب های جوان همان ابی است که از  ماگما خارج گردیده است.

انجمن علوم و فنون ایالات متحده تعریف زیر را برای هیدرولوژی برگزیده است:هیدرولوژی علم مطالعه آب کره زمین است و در مورد پیدایش ، چرخش و توزیع آب در طبیعت خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب ، واکنش‌های آب در محیط و ارتباط آن با موجودات زنده بحث می‌کند بنابراین ملاحظه می‌شود که هیدرولوژی در برگیرنده تمامی داستان آب ست.

سفره آب به لایه یا منطقه از سنگهای متخلخل و نفوذپذیر در زیر سطح زمین گفته می شود که آب در آن می تواند جریان یابد. سفره آب همچنین باید قابلیت آبدهی خوبی داشته باشد. سطح فوقانی سفره آب ، یا سطح ایستایی همواره افقی نیست و به طور طبیعی از منطقه تغذیه آن ، یعنی محل و منطقه ای که آب زیرزمینی را تامین می کند، به طرف محل تخلیه دارای شیب است. بطور کلی شکل سطح استیابی غالبا از شکل سطح زمین پیروی می کند.بنابراین ایستایی در نواحی پست در نزدیک سطح زمین و در تپه ها و کوه ها در عمق زیادتر قرار دارد. بطور معمول در مناطق پرباران و در دشتها سطح ایستایی بالا و در مناطق خشک و کوهستانی پایین است. در مناطق مرطوب سطح ایستایی ممکن است تا نزدیک سطح زمین بالا بیاید. در گودیهای چنین نقاطی ، ممکن است «آبگیر» و در صورت وجود پوشش گیاهی ، «باتلاق» بوجود اید. تغییرات ارتفاع سطح ایستایی را بر حسب زمان به صورت نمودارهایی به نام هیدروگراف نشان می دهند.